Buddleja davidii żaden motyl nie może się oprzeć.

Pachnące, wypełnione nektarem kwiaty mają nieodparty urok dla wielu owadów zapylających. Sadząc Buddleję w ogrodach i zieleni miejskiej wspieramy te pożyteczne stworzenia, które coraz trudniej przeżyć.

Warto też wspomnieć, że obserwowanie motyli i innych owadów sprzyja relaks, uwrażliwia na piękno i rozwija zainteresowanie przyrodą u dzieci i dorosłych.

Buddleja pochodzi z Chin i Japonii, w Europie znana jest od końca XIX wieku. W naturze Buddleja rośnie w klimacie tropikalnym i subtropikalnym do wysokości do 19 m n.p.m.
Nazwa ma upamiętniać angielskiego botanika, duchownego anglikańskiego Adama Buddle'a i francuskiego misjonarza Armanda Davida, którzy odkryli te rośliny w Chinach w 1869 roku. Nazwy zwyczajowe to letnie liliowe, motylkowe i pomarańczowe oko.

Krzew motylkowy rośnie dość silnie, w zależności od odmiany osiąga od 1 do 4-5 m wysokości. Ma malownicze, łukowate, opadające pędy pokryte jasnobrązową korą, która z wiekiem pęka. Liście lancetowate, długości 7-13 cm, młode pokryte sierścią, zieloną, szarozieloną lub żółtą.

Najlepiej rośnie w miejscach osłoniętych, znosi mrozy do około -20°C, dlatego w chłodniejszych rejonach zalecamy przykrywanie roślin na zimę. Buddleja kwitnie na czubkach tegorocznych sesji. Silny wiosenne przycinanie stymuluje wzrost nowych pędów i pozwala cieszyć się bogactwem kwiatów. A te mają kolory od biały, poprzez różne odcienie różowy, do magenta i ciemny fiolet. Niektórzy mają z żółtymi or wielobarwny kwiaty.

Możemy je sadzić w ogrodach przydomowych i zieleni miejskiej (dobrze znoszą zanieczyszczenia powietrza), a odmiany karłowate także w (wiszących) pojemnikach. Oszałamiająco prezentują się sadzone w grupach, także jako rośliny okrywowe. Bogactwo kolorów pozwala na tworzenie ciekawych, monochromatycznych lub kontrastowych kompozycji.